خداوند در قرآن کریم، قوم یهود و یهودیان را یکی از سرسخت‌ترین دشمنان مؤمنان معرفی می‌کند: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا؛[1] به‌یقین، دشمن‌ترین مردم در برابر مؤمنان را، یهود و مشرکان خواهی یافت». این دشمنی از نخستین روزهای اعلام نبوت حضرت محمد(ص) آغاز شد و تا به امروز هم ادامه دارد. برخی تاریخ‌پژوهان به دنبال کشف ردپایی از یهود و نقش تخریبی آنها در تاریخ بوده‌اند و با استدلال‌های متقن، بزرگان یهود را عامل اصلی بسیاری از حوادث منفی، چه در صدر اسلام و چه در دوران قبل از آن می‌دانند.[2] البته یهودیان نه‌تنها با اسلام، بلکه با پیامبران دیگر نیز دشمن بودند؛ چنان‌که در آیات بسیاری اذیت و آزار آنان به حضرت موسی(ع) بیان شده است. سران یهود و به‌تبع آن دیگر یهودیان پس از حضرت موسی(ع)، از راه حق منحرف شدند و پیامبران الهی را که برای اصلاح آنها ظهور می‌کردند، به قتل رساندند.[3]
نگاشته پیش‌رو، ویژگی‌های یهود و دشمنی آنان با رسول اعظم(ص) و مسلمانان را تبیین می‌کند.
[1]. همان.
[2]. برای مطالعه ر.ک به: تاریخ اسلام با رویکرد دشمن‌شناسی اثر علی‌اکبر مهدی‌پور.
[3]. در برخی از آیات قرآن، از قبیل آیه 91 سوره بقره، جریان کشتن انبیا از سوی آنان بیان شده است.
)