صحیفه سجادیه، اثر گران‌بهای امام زین‌العابدین (علیه‌السلام)، نه‌تنها دربرگیرنده دعاهایی با مضامین عالیست، بلکه بینش عمیق و الهام‌بخشی پیرامون معانی و فلسفه عبادت را نیز ارائه می‌کند. در دعاهای این کتاب، مضامینی همچون رحمت، بخشش، توبه، و برنامه‌ریزی برای خودسازی به وضوح قابل مشاهده‌است. این دعاها به‌خوبی نشان‌دهنده جایگاه دعا به‌عنوان ابزاری برای نزدیک شدن به خداوند و درک معنای واقعی بندگی هستند. عمده مضامین اصلی بیان توصیفات ماه رمضان را باید در دو دعای 44 و 45 صحیفه سجادیه جستجو کرد که در این نوشتار به تبیین دعای 44 این کتاب شریف و گران‌سنگ می‌پردازیم. در این مقاله، تلاش شده‌است با مروری بر دعای 44 صحیفه سجادیه به‌بیان اوصاف ماه رمضان بپردازیم. از این دعا در صحیفه سجادیه به نام دعای «به‌وقت فرارسیدن ماه رمضان» نام برده شده‌است. بر اساس مفاهیم عالی این دعا، ماه رمضان فرصتی است برای تقویت هویت دینی و معنوی و ایجاد پیوندهای نزدیک‌تر با دیگر مؤمنان است. توجه به ویژگی‌هایی که امام سجاد (علیه‌السلام) در این فراز از دعا بیان می‌دارد می‌تواند وظایف هر کدام یک از مؤمنان را در این ماه مشخص کند.
)