انسان موجودی کمال‌طلب است و خداوند فطرت او را بر تعلق به کمال و تنفر از نقص آفریده است؛[1] همچنین تمام انبیا برای تربیت انسان آمده‌اند؛ یعنی این موجود طبیعی را از مرتبه طبیعت به مرتبه عالی ما فوق الطبیعه و ما فوق الجبروت برسانند.[2]
یکی از مهم‌ترین شیوه‌های تهذیب هم در فرد و هم جامعه، انفاق است. آموزه‌های قرآنی و سیره معصومان(ع) آکنده از بیان اهمیت و رهنمود به این ویژگی اخلاقی پسندیده است. در این مقاله، پس از بررسی مفهومی انفاق، تهذیب و تکامل فردی و اجتماعی، نقش انفاق در تربیت و کمال فرد و جامعه بررسی می‌شود. گرچه تمرکز این نوشتار بر نقش انفاق در تهذیب و تکامل جامعه ایمانی است، از‌آنجا‌که جامعه همان حیات جمعی افراد است و مسئولیت‌ها و نتایج نیز بیشتر متوجه افراد است، باید نقش انفاق در تکامل و تهذیب فرد مؤمن نیز تبیین شود.
[1]. سیدروح‌الله خمینی، چهل حدیث، ص ۱۵۹.
[2]. همو، صحیفه امام، ج ۸، ص ۳۲۵.
)