امروزه که بشر با چالش‌های متعدد و پیچیده‌ای روبروست، به اندیشۀ آرمانشهر و جامعۀ مطلوب بیش از هر زمان دیگری توجه متفکران و پژوهشگران جلب شده است. در چنین شرایطی، بازگشت به اندیشه آرمانشهر و تلاش برای ترسیم جامعه مطلوب، نه‌تنها آرزویی دست‌نیافتنی، بلکه ضرورتی انکارناپذیر برای بقای بشر است. متفکران معاصر از حوزه‌های مختلف علمی، از جامعه‌شناسی و علوم سیاسی گرفته تا فلسفه و الهیات، هر کدام از دیدگاه تخصصی خود به دنبال ارائه راهکارهایی برای برون‌رفت از وضعیت موجود و حرکت به سمت جامعه‌ای مطلوب و آرمانی هستند.
در این میان، آموزه‌های مهدویت در جایگاه گنجینه‌ای غنی و الهام‌بخش در ترسیم جامعه آرمانی، جایگاهی بی‌بدیل دارد. این آموزه‌ها که برخاسته از تعالیم وحیانی و سیره اهل‌بیت(ع) است، نقشه‌ای جامع و همه‌جانبه از جامعه مطلوب ارائه می‌دهد که در آن به تمامی ابعاد حیات فردی و اجتماعی انسان به شکلی متوازن و هماهنگ توجه شده است.
«دعای افتتاح»[1] یکی از معتبرترین و عمیق‌ترین متون دعایی شیعه و گنجینه‌ای ارزشمند از معارف مهدوی است. این دعای شریف، افزون بر جنبه‌های عبادی و معنوی، دربردارنده مضامین عمیق اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است که می‌تواند چراغ راه جوامع امروزی در مسیر حرکت به سوی جامعه مطلوب باشد. در این دعا، ویژگی‌های حکومت جهانی امام زمان(عج) و شاخص‌های جامعه موعود به شکلی دقیق و جامع ترسیم شده است.
[1]. علی بن موسی ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ج 1، ص 58.
)