دکترای تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، مدرس حوزه و دانشگاه
10.22081/rt.2023.67917.1377
چکیده
قرآن کریم مجموعهای از تعالیم و دستورات الهی است که عمل به آن، رستگاری جامعه و نابودی قوانین ارباب زر و زور را درپی خواهد داشت؛ به همین دلیل از ابتدای بعثت، دشمنان به دنبال تخریب چهره رسول معظم(ص) و مقابله با قرآن برآمدند. گاهی آورنده قرآن را ساحر[1] و مجنون[2] خطاب کردند و گاهی نیز آیات قرآن را اسطوره‌های پیشینیان نامیدند. خداوند میفرماید: «إِذا تُتْلى عَلَیْهِ آیاتُنا قالَ أَساطیّرُ الْأَوَّلینَ؛[3] هنگامی که آیات ما بر او تلاوت شود، گوید اسطوره‌های پیشینیان است». گاهی نیز به دنبال مشابه‌سازی برآمدند تا به خیال خود به تحدی قرآن پاسخ داده باشند.[4] اما هرچه بیشتر عزم خود را جزم کردند، کمتر موفقیت نصیب‌شان شد؛ زیرا خدای متعال میفرماید: «یُریدونَ لِیُطفِئوا نورَ اللَّهِ بِأَفواهِهِم وَاللَّهُ مُتِمُّ نورِهِ وَلَو کَرِهَ الکافِرونَ؛[5] می‌خواهند نور خدا را با دهان‌هایشان خاموش کنند؛ در‌حالی‌که خدا کامل‌کننده نور خود است، گرچه کافران خوش نداشته باشند». نیز خداوند میفرماید: «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ؛[6] البته ما قرآن را بر تو نازل کردیم و ما هم آن را به‌تحقیق محفوظ خواهیم داشت».
)