یکی از مهم‌ترین نکات در زندگانی اهل‌بیت(ع)، اهتمام به زنده نگه داشتن عاشورا و یاد و خاطره امام حسین(ع) بود. در این راستا سوگواری و تکریم رخداد عاشورا به گونه‌های مختلف مورد توجه آنان قرار داشت. گریستن بر آن حضرت، از نکات مهمی است که هم در روایات و هم در رفتار خاندان پیامبر(ص) در دوران مختلف دیده می‌شود. اگر گریستن به عنوان نماد برتر و اعلای اندوه بر مصیبت‌ها، بر امر مقدسی همچون سوگواری اهل‌بیت(ع) باشد؛ ارزش بسیاری دارد و در سوگ امام حسین(ع)، دارای فواید و آثار بسیاری در دنیا و آخرت است که در سخنان اهل‌بیت: به آن تصریح شده و خاندان پیامبر(ص) نیز به آن عمل کرده‌اند و بر مصیبت آن حضرت گریستند. نوشتار پیش‌رو با اشاره به فضیلت، فایده و اثر گریه کردن بر امام حسین(ع)، سیره اهل‌بیت(ع) در گریستن بر آن حضرت را بررسی و تبیین می‌کند. تأکید بر این نکته لازم است که گریه بر امام حسین(ع) همواره برای زنده نگهداشتن یاد و نام امام بوده است. در واقع یکی از مهم‌ترین راهکارهای زنده نگهداشتن یاد سیدالشهداء(ع)، گریه بر آن حضرت است که این مهم به خوبی در سیره اهل‌بیت(ع) ترسیم و اجرا شده است.
)