ائمه اطهار علیهم السلام همواره در صدد تبیین و تبلیغ اسلام اصیل و پاسخ به شبهات و انحرافات بودند. شرائط و ویژگیهای متفاوت دوران زندگی این بزرگواران اقتضا میکرد که هر یک از آنان برای نیل به اهداف خود رویکرد و شیوه ای متفاوت و متناسب با زمان خود اتخاذ کنند؛ برای مثال، امیرالمؤمنین علی (ع ) ابتدا با سکوت و خانه نشینی و سپس در اثر تغییر شرائط، با پذیرفتن زمامداری مسلمین توانست دین را حفظ و بر شوکت آن بیفزایند. امام حسن مجتبی (ع) با نرمش قهرمانه و امام حسین (ع) با روش جهاد و شهادت توانستند دین اسلام را از خطر انحراف نجات دهند. این نوشتار می کوشد به این پرسش اصلی پاسخ دهد که امام صادق (ع) در قالب چه رویکرد و روشی به مرزبانی از دین اسلام پرداخت و چگونه توانست اسلام ناب را از خطر انحراف حفظ و شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام را درمدار اسلام اصیل رهبری نماید؟
)