عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی.
10.22081/rt.2013.68311
چکیده
«دعا»، اظهار احتیاج و نیاز به نزد خداوند بىنیاز است. دعا بیان تهیدستى، فقر و ندارى به محضر غنى مطلق و مالک جهان هستى است. دعا برای هر انسان نیازمند و غنی، موجب آرامش قلب و روح او میشود. دعا، نه تنها برای انسان آرامش‌بخش است، بلکه او را از قدرت غیر خدا نیز بینیاز میکند.
عالیترین گونه دعا زمانی است که دعا خود هدف، عمل و مقصد باشد. آن‌ها که میخواهند در یک جمله از فقر، ضعف و عجز خویش و از توجه، لطف و قرب او حرف بزنند، دعا میکنند.
)