ماه رمضان، فرصت کسب همه خوبی‌ها است. در این ماه می‌توان قله‌های رفیع معنویت، کمال و تقوا را فتح نمود. روزه‌دار، دستاوردهای عظیمی را از این ماه به دست آورده و به نورانیت روحی رسیده و خود را از رذایل حیوانی پاک ساخته و از گناهان پرهیز نموده است.[1]
حال، این سؤال پیش می‌آید که چه کنیم تا این آثارِ به‌دست‌آمده، تقویت شود و بعد از ماه رمضان نیز استمرار یابد؟ بدیهی است، آنچه می‌تواند در این خصوص راهنمای ما باشد، آیات، روایات و سیره بزرگان دین است. نوشتار حاضر می‌کوشد تا شیوه‌ها و راهکارهای روایی و قرآنی حفظ معنویتِ کسب‌شده در ماه رمضان را ترسیم نماید.
[1]. حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم: مؤسسة آل البیت، 1409ق، ج 7، ص 328.
)