پیش از ورود به بحث در باره رابطه وسیله و هدف در مکتب حسینی، یادکرد دو نکته لازم می‌نماید: نکته اوّل: بشر در کارهای اختیاری خویش، در پی وصول به اهداف مورد نظر خود است که برای نیل به آن، اقدام به گزینش وسیله مناسب، ضرورت دارد. عقل و منطق حکم میکند که هر کاری را از راه درستش انجام دهیم؛ مثلاً برای رفتن به پشت بام و طبقه بالای ساختمان، باید از نردبان، راه‌پله یا بالابر کمک گرفت. قرآن کریم نیز بیان میدارد: «وَ أْتُوا الْبُیوتَ مِنْ أَبْوابِها؛[1] به خانه‌ها وارد شوید، از درِ آن‌ها.» امام باقر ع در تفسیر این آیه می‌فرماید: هر کاری را باید از راه درست و با وسیله مناسبش انجام داد.[2]
[1]. بقره، آیه 189.
[2]. برقی، احمد بن محمد بن خالد، محاسن، تهران: دار الکتب الاسلامیة، 1330ش، ص 224.
)