مهم‌ترین سرمایه یک جامعه، اعتمادى است که افراد به یکدیگر دارند و هر آنچه این اعتماد و هم‌بستگى را تقویت کند، مایه سعادت و پیش‌رفت جامعه است و هر کاری بر آن لطمه وارد نماید، عامل شکست و بدبختى است. از جمله امورى که اعتماد عمومى و خصوصى را شکوفا مىکند، وفاى به عهد یا صدق در وعده است. خداوند، «صادِقُ الْوَعْد» است و حضرت اسماعیل ع را نیز به این وصف می‌ستاید و می‌فرماید: «إِنَّهُ کانَ صادِقَ الْوَعْد؛[1] او در وعده‌هایش راست‌گو بود.» پیش از ورود به بحث، لازم است به چند نکته اشاره شود.
)