واقعه عاشورا، پرچمی است افراشته بر بلندترین قله‌های انسانیت، و نور‌ی است جان‌بخش که روح و جان مؤمنان و دوستدارانش را نوازش می‌دهد. ندای حسینی «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی»، به همگان می‌آموزد که خواری در برابر ستم‌پیشگان، در مرام سروقامتان جایی ندارد و آدمی را نسزد که جز در برابر معبودِ خویش سر تعظیم فرود آورد. علاقه‌مندان به سرور آزادگان نیز به‌پاس این حماسه در طول تاریخ، از عزادارى براى حضرت غافل نبودهاند.
بهترین روش عزاداری، آن است که به دور از افراط وتفریط و طبق موازین شرع صورت گیرد و به بیان مصایب، ابعاد شخصیت و قیام امام u پرداخته شود. این نوع عزاداری، بایستگی‌های دارد که در نوشتار پیش رو به برخی از آنها اشاره می‌شود.
)