رهنمودها و نگرانی‌های امیرمؤمنان علی علیه السلام در باره قرآن کریم

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

10.22081/rt.2025.70695.1456

چکیده

حدیث عشق و ایمان است قرآن
صفابخش دل و جان است قرآن

گلی از گلشن فیض لهی
نه‌تنها گل، گلستان است قرآن
شناخت عمیق قرآن برای هرمسلمانی ازآنجاکه منبع اصلی و اساسی دین و ایمان و اندیشۀ اوست، ضرورتی انکارناپذیر است زیرا آنچه به زندگی او حرارت و معنی و روح و حرمت می‌دهد، قرآن است؛ همچنین ریسمان الهی است که تمسک به آن و اهل‌بیت(ع) سبب نجات امت است. دانستن برخی اصول معتقدات و افکار و اندیشه‌ها برای انسان در جایگاه موجودی باایمان و صاحب عقیده ضروری است؛ همچنین اصول تربیت و اخلاق و نظام‌های اجتماعی و خانوادگی برای انسان لازم است که این موارد را قرآن بیان کرده است و توضیح، تفسیر و تشریح و گاهی تطبیق اصول بر فروع را بر عهده سنت یا اجتهاد گذاشته است.[1]
شناخت دقیق از جایگاه و عظمت کتاب آسمانی قرآن، نقش تعیین‌کننده‌ای در بهره‌جستن و عمل به آموزه‌های آن دارد؛ زیرا آگاهی بیشتر از ارزش هر چیزی، سبب قدرشناسی بیشتر آن می‌شود. بی‌تردید یکی از مهم‌ترین راه دستیابی به شناخت از قرآن، رجوع به سخنان امیرمؤمنان علی(ع) است؛ کسی که رسول خدا(ص) در مقام او فرمود: «علیٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَهُ لَا یَفْتَرِقَانِ حَتَّی یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ؛[2] علی با قرآن و قرآن با علی است، آن دو هرگز از هم جدا نمی‌شوند تا اینکه [در روز قیامت ] در کنار حوض کوثر به نزد من آیند». بر این اساس، نویسنده در این نوشتار کوشیده است بعضی از رهنمودها و نگرانی‌های آن حضرت دربارۀ قرآن را ارائه دهد.
[1]. مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج 241، ص 24-25.
[2] . علامه حلی، کشف الیقین، ص 236.

کلیدواژه‌ها

موضوعات