1
کارشناس ارشد رشته تفسیر، پژوهشگر مطالعات زنان و خانواده جامعةالزهرا(س)
2
نویسنده و پژ<هشگر
10.22081/rt.2022.63037.1170
چکیده
یکی از بایسته‌های زندگی اجتماعی، تربیت فرزندان است؛ زیرا ایجاد خانواده متعادل، به این امر بستگی دارد. از این رو، تعلیم وتربیت فرزندان، همواره از دغدغه‌های والدین بودهاست. پیش از آن که سقراط را محاکمه کنند، از وی پرسیدند: بزرگترین آرزویی که در دل داری، چیست؟ پاسخ داد: «بزرگترین آرزوی من، ایناست که به بالاترین مکان آتن صعود کنم و با صدای بلند به مردم بگویم:ای دوستان! چرا با این حرص و ولع، بهترین و عزیزترین سال‌های زندگی خود را به جمع‌آوری ثروت و سیم و طلا می‌گذرانید؛ در حالی که آن‌گونه که باید و شاید، در تعلیم و تربیت اطفال‌تان که مجبور خواهید شد ثروت خود را برای آن‌ها باقی بگذارید، همت نمی‌گمارید؟».[1]
در این میان تربیت معنوی فرزندان اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا زمینه قرب الهی و تکامل فرزندان را فراهم می‌کند؛ فرزندانی که عطیه الهی و گلی از گلهای بهشت‌اند.[2]
[1]. جمعی از نویسندگان، سیمای خانواده در اسلام، ص 302-303.
[2]. محمد بن یقوب کلینی، الکافی، ج6، ص 4: «الْوَلَدُ الصَّالِحُ رَیْحَانَةٌ مِنْ رَیَاحِینِ الْجَنَّةِ».
)