جامعه بشری، تنها در دهه‌های اخیر به بحث درباره حقوق بشر پرداخته و حدود هفتاد سال پیش، اعلامیه حقوق بشر به تصویب رسیده است؛ ولی اسلام عزیز، بیش از یک‌هزاروچهارصد سال پیش، به کرامت انسانی توجه ویژه‌ای کرده که به‌مراتب از اعلامیه حقوق بشر، کامل‌تر و سودمندتر است. از دیگر سو، یکی از مهم‌ترین علت‌های بسیاری از معضلات جوامع امروزی، کم‌توجهی به کرامت انسانی است. به‌یقین، اگر اعضای جامعه بشری کرامت یکدیگر را ارج می‌نهادند، امروزه شاهد این همه مشکلات همانند: اختلاف‌های خانوادگی و قبیله‌ای، نزاع‌ها و کشمکش‌ها، افزایش طلاق، فقر و اختلاف طبقاتی نبودیم. ازاین‌رو، برای حلّ مصائب و ناهنجاری‌های جامعه، بایسته است به کرامت انسانی توجه ویژه شود. کرامت انسانی، یکی از بزرگ‌ترین فضیلت‌های اخلاقی است که در اسلام نیز به آن توجه وافری شده است. در این بین، جهت ارائه الگویی عملی برای کرامت انسانی، شایسته است به بهترین الگوهای کرامت، یعنی پیامبر و اهل‌بیت مطهر ایشان مراجعه کنیم که امام حسین، یکی از بهترین الگوهای بشریت است؛ چنان‌که خود آن حضرت نیز فرموده: «فَلَکُم فیَّ اُسوَة؛ من برای شما الگو هستم.»
)