از دیرباز آینده و شناخت نسبت به آن، مورد توجه بوده است و انسان کوشیده است از راه‌های گوناگون نسبت به آینده خود اطلاعی به دست آورد. آینده‌نگرى انسان را وا می‌دارد تا به دنبال به دست آوردن خبری از آینده جهان و سرنوشت خود باشد. به راستی آینده جامعه انسانی چگونه خواهد بود؟ آیا جهان به سوی آینده‌ای روشن حرکت می‌کند یا باید منتظر دنیایی تیره و تاریک باشیم؟ در دهه 1960 برای شناخت و ترسیم آینده و نیز پاسخ به سؤالاتی که درباره آن وجود دارد، دانشی به نام آینده‌پژوهی به وجود آمد که به سرعت در عرصه‌های مختلف وارد شد و تأثیرات قابل توجهی در رویکردهای گوناگون جوامع از خود بر جای گذاشت. از جمله اندیشمندان جوامع، ادیان و مکاتب فکری مختلف، با رویکردها و شیوه‌های متفاوت در رابطه با فرجام و آینده جهان، نظریه‌هایی را مطرح کردند و بر اساس باورها و آموزه‌های خود، به ترسیم و تفسیر آینده همت گماشتند. اندیشمندان اسلامی و به‌ویژه شیعی نیز کوشیدند با استفاده از آیات و روایات، به ترسیم آرمان‌شهر موعود بپردازند. قرآن و به تبع آن روایات اسلامی با اشاره به زوایای گوناگون زندگی بشر، نگاهی دقیق و عمیق به آینده جهان و انسان دارند. اسلام، آینده‌ای روشن و سرشار از کامیابی و بهروزی را برای بشریت به تصویر کشیده و با مژده ظهور آخرین ذخیره الهی(عج) که بر اساس اراده حتمی خالق قادر حکیم صورت خواهد گرفت، نور امید را در قلب و جان باورمندان روشن کرده است. این بشارت، پویایی جامعه دینی را به دنبال خواهد داشت و آنان را در مسیر ایجاد تمدن نوین اسلامی و آمادگی برای طلوع خورشید ولایت عظمی(عج) قرار خواهد داد. در این مقاله برخی از مسائل مطرح شده در آیات و روایات نسبت به آینده جهان بیان می‌شود.
)