ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن و تولد امام حسن مجتبی(ع) است. این دو جلوه‌ای زیبا از پیوند ناگسستنی قرآن و عترت را ترسیم می‌کند. در سخنی از امام مجتبی(ع) ضمن تأکید بر نقش تکمیلی این دو میراث گران‌بها، اهل‌بیت(ع) تنها مفسران واقعی قرآن معرفی شده‌اند. امام حسن(ع) بعد از شهادت امیرمؤمنان(ع) و بیعت مردم با ایشان، در خطبه‌ای بسیار مهم به مردم فرمود: «ما حزب پیروز خداییم. نزدیک‌ترین خاندان پیامبریم. اهل‌بیت پاکیزه و پاک اوییم و یکی از دو چیز گران‌سنگی هستیم که رسول‌خدا(ص) در امت خود به یادگار نهاد و دومی آن، کتاب خداست که در آن، بیان هر چیزی است که هیچ‌گونه باطلى، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمىآید. در تفسیر آن، ما اهل‌بیت مورد اعتماد هستیم و ما نیز از روی حدس و گمان آن را تفسیر نمی‌کنیم؛ بلکه از روی یقین، حقایق آن را بیان می‌کنیم».[1] نوشتار پیشرو قصد دارد انس قرآن ناطق با قرآن صامت را در ضمن شش محور، تبیین و بررسی نماید.
)