«تبلیغ»، از ماده «بلغ» به معنای رساندن پیام، خبر یا مطلبی به دیگران است[1] و در اصطلاح، انتشار و انتقال اطلاعات، عقاید و دیدگاه‌هایی میان انسان‌ها به منظور ایجاد دگرگونی و تأثیر در روحیات، افکار و رفتارهای آنها است[2] و در قالب گفتار، رفتار، تصویر و مانند آن انجام می‌پذیرد.
امروزه، تبلیغ، در زمره ارتباطات جمعی یا عمومی به شمار می‌رود که با هدف اطلاعاتی، اقناع یا متقاعدسازی[3] انجام می‌گیرد. ارتباط جمعی یا عمومی، نوعی از ارتباط است که بر اساس آن فرد با تعداد بسیاری از انسان‌های دیگر با هدف تفهیم معانی، ارتباط برقرار می‌کند.[4] هدف از ارتباطات، به طور کلی، این است که مفهومی که از درون فردی برخاسته است، به میان دیگران راه یافته و به آنان انتقال یابد؛ به بیان فنی‌تر، به فراگرد انتقال مفاهیم و یا انتقال معانی[5] و نیز انتقال و یا تبادل پیام‌ها،[6] ارتباطات گفته می‌شود[7] و «روش‌های تبلیغی»، ابزارها و شیوههای انتقال پیام و انتقال معانی به دیگران هستند.
این گفتار، در صدد است تا با بررسی و واکاوی زوایای مختلف دعوت و قیام امام حسین7، اصلی‌ترین روش‌ها و شیوههای تبلیغی آن حضرت را تبیین نماید.
* پژوهشگر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
[1]. معین، محمد، فرهنگ فارسی، تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ نهمْ، 1375ش، ج 1، ص 1025.
[2]. خندان، محسن، تبلیغ اسلامی و دانش ارتباطات اجتماعی، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، 1374ش، ص62.
Persuasive. [3].
[4]. فرهنگی، علی اکبر، ارتباطات انسانی، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، چاپ دوم، ج 1، ص 15.
[5]. exchange meaning.
transmit messages. [6].
[7]. فرهنگی، علی اکبر، ارتباطات انسانی، پیشین، ج 1، ص 5.
)