تربیت دینی فرزند، یک ضرورت است. کسانی که تربیت کودکان و نوجوانان خود را از وظایف خویش به حساب نمی‌آورند و بیشتر به امور روزمره خود می‌پردازند، باید منتظر پیامدهای این بی‌توجهی‌ها باشند.
عمق بخشیدن به آموزه‌های دینی در کودکان و نوجوانان، آنان را از آسیب‌های اخلاقی و اجتماعی مصون می‌دارد؛ چرا که بسیاری از شرارت‌های افراد، ناشی از نداشتن تربیت دینی و اخلاقی است و درونی شدن ارزش‌های دینی، باعث می‌شود که آنان در برابر این انحرافات مقاومت بیشتری داشته باشند. والدین و مربّیان، اگر بخواهند کودکان را با معارف دینی آشنا و این امر را در آنان نهادینه کنند، باید از سنین کودکی و نوجوانی به این فکر باشند؛ زیرا فردا دیر است. در نظام تربیتی اسلامی، آغاز تعلیم و تربیت با استفاده از روش‌شناسی و بررسی شیوه‌های صحیح تربیتی، جایگاه ویژه‌ای دارد. درخت پرثمر تربیت آن‌گاه به بار می‌نشیند که نظریه‌های تربیتی در قالب شیوه‌های صحیح و درست به اجرا درآید. روشهای: الگوآفرینی، محبت، تشویق، بصیرت‌بخشی و قصه‌گویی، مؤثّرترین روشهای قرآنی هستند که والدین و مربّیان را در درونی کردن آموزه‌های دینی در کودکان و نوجوانان یاری می‌دهند.
)