مسأله اثرگذارى و اثرپذیرى، حقیقتى است که تقریباً در همه عرصه‌ها و در میان تمام موجودات حاکم است؛ اما در این میان، انسان از اثرگذارى و اثرپذیرى بیشتری برخوردار است. اگر مسأله معاشرت و رفاقت به صورت مثبت و به‌جا و همراه رعایت شرایط لازم صورت گیرد، نقش اساسی در تأمین سعادت دنیا و آخرت دارد و اگر به شکل منفى و بیجا و بدون رعایت شرایط صورت پذیرد، سبب تیرهبختى دائمى است.[1] رسول خدا, مىفرماید: «المَرْءُ عَلى دِینِ خَلِیلِهِ، فَلْیَنْظُرْ أحَدُکُمْ مَن یُخَالِلُ؛[2] انسان، بر طریقه دین و آیین دوست خود است، پس باید هر یک از شما با دید عقل بنگرد با چه کسى رفاقت و دوستى مىکند.» این روایت، نشان‌دهنده تأثیر دوست در ایمان و اعتقادات دینی انسان است.
[1]. انصاریان، حسین، معاشرت، ص 16- 15.
[2]. شیخ طوسى، الأمالى، مجلس 18؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، ب 14، ح 12.
)