دانش‌آموخته حوزه علمیه و پژوهشگر مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم.
10.22081/rt.2013.68306
چکیده
مدارا، یعنی انجام کاری از روی آگاهی و تدبیر،[1] و نیز به معنای به دام انداختن صید با ترفند است.[2] مدارا با مردم، یعنی همچنان که صیاد، صید خود را به دام انداخته و تسلیم خود می‌کند، انسان نیز در رفتار و منش خود، باید به گونه‌ای رفتار کند که دیگران تسلیم تفکر منطقی او شوند. بنابراین، مدارا، کوتاه آمدن و زیر پا نهادن باورها نیست. بلکه مدارا، یعنی در عین دینداری، راه و روش جذب دیگران را یاد گرفتن و در عمل جاذبه داشتن. از این رو، معنای به دام انداختن صید، یعنی به جای برخوردهای قهری، باید جاذبه داشت و دیگران را از دام هلاکت، به دام هدایت سوق داد.
[1]. العین، ج 8، ص 59، ذیل واژه «دری».
[2]. ابن‌منظور، لسان‌العرب، ج 14، ص 255، ذیل کلمه «مداراة».
)