ارتباطات میانفردی که عمدتاً به صورت «چهره به چهره»[1] از طریق «کلامی»[2] و «غیر کلامی»[3] انجام می‌شود، در برابر ارتباط جمعی[4] قرار می‌گیرد که در آن، پیام از طریق رسانه به مخاطبان بسیاری ارسال می‌شود که معمولاً برای پیامرسان، شناخته شده نیستند.[5]
برخی معتقدند با پیدایش رسانه‌های جمعی امروز ارتباط میانفردی یا تبلیغ چهره به چهره از اهمیت افتاده و پخش برنامه‌های مذهبی از رسانه از اعزام مبلغ کفایت میکند. مک لوهان در دهه 1960م در یک دیدگاه جبرگرایانه نسبت به تأثیر فناوری معتقد بودکه تلویزیون جای مدارس سنتی را خواهد گرفت و کودکی که در منزل تلویزیون تماشا نماید، بیشتر از کودکی که به مدرسه می‌رود، خواهد آموخت. اما تجربه تاریخی طی دهه‌های گذشته نشان داده است که هیچ کودکی از طریق رسانه‌های عمومی، بدون کمک مستقیم دیگران، باسواد نشده است.[6]
)