آبرومندی در آموزه‌های قرآنی

آبروی مؤمن، در آموزه‌های دینی ارزش و جایگاه بالایی دارد؛ به گونه‌ای که هم‌ردیف مال و جان وی می‌باشد و گاهی از جان و مال او نیز مهم‌تر است. ابن عباس می‌گوید: «رسول خدا ص خطاب به کعبه گفت: خوشا به حال تو ای خانه! چه باعظمتی و چقدر حرمت تو بزرگ است! به خدا سوگند که حرمت مؤمن نزد خداوند، از حرمت و عظمت تو بیشتر است؛ زیرا خدای تعالی از تو یک چیز را حرام کرده است؛ اما از مؤمن سه چیز را: خونش، مالش و سوء ظن به او.»^[1] در بعضی روایات به جای عنوان «سوء ظن»، عنوان «عِرض مؤمن (آبروی مؤمن)» آمده است؛ چنان‌که رسول اکرم ص فرموده: «خون (جان)، آبرو و مال مسلمان، بر مسلمان دیگر حرام است.»^[2]



[1]. ورام بن ابی‌فراس، مجموعه ورام، قم: مکتبة الفقیه، 1410ق، ص60.


[2]. نهج الفصاحه، گردآوری و ترجمه: ابوالقاسم پاینده، تهران: سازمان انتشارات جاویدان، 1360ش، ص 611.