سوءظن و شایعه‌پراکنی در حوزه اجتماعی در دو بخش قابل بررسی است: ـ بخش اول آن به شیاطین و منافقان مربوط است که با هدف تخریب افراد و ضایع‌کردن حقوق وارد می‌شوند و چون توان رویارویی ندارند، از این طریق، می‌خواهند جنگ روانی به راه بیندازند و جامعه را از مسائل ضروری و اساسی دور کرده، افکار عمومی را نگران کنند. هم‌چنین سوء ظن و بدبینی را در میان مردم گسترش دهند و این‌گونه، نیکان و پاکان را هدف بگیرند و توده‌های مردم را از اطراف آنان پراکنده سازند زیرا اینان کسانی هستند که قلبشان مریض است.[1] «فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ بِما کانُوا یَکْذِبُون.»[2]
[1]. «... حُباً منهم أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا... .» (طباطبایی، محمدحسین، التفسیر المیزان، ج 15، ص 97)
)