«سوءظن» به معنای «بدبینی و بدگمانی»، یک بیماری خطرناک روانی است که نه تنها دیگران را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه پیش از همه، شخص بدگمان را هدف می‌گیرد و او را به نابودی و تباهی می‌کشاند. هم‌چنین او را عنصری زبون، بدبین و بی‌اعتماد می‌کند.
اسلام، آیین حیات‌آفرین و آرامش‌بخش است و دوست دارد که جوامع بشری در امنیت کامل به سر برند و سرمایه‌های ارزشمند توده‌های مردم، یعنی: «جان، مال، ناموس و آبروی» آنان مورد تهاجم دیگران قرار نگیرد. هم‌چنین اسلام دوست دارد که مردم نه فقط در عمل و به صورت فیزیکی به همدیگر ضرر و زیان نرسانند، بلکه از جهت زبانی و در گفت‌وگوی روزمره، و حتی از نظر فکری نیز در امان باشند و مطمئن شوند که کسی «تیرهای تهمت و سوء ظن» را به سوی آنان نشانه‌گیری نکرده است.
)