نعمتهایی که خداوند در اختیار بشر قرار داده است، قابل شمارش نیست؛ «وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها؛[1] اگر نعمتهای خدا را بشمارید هرگز آنها را شماره نتوانید کرد.» برخی از این نعمتها فردی است، برخی اجتماعی و گروهی؛ برخی مادی است و گروهی نیز معنوی.
زبان، یکی از مهمترین و کاراترین نعمتهای خداوند است. بیان، نعمتی است که خداوند پس از نعمت خلقت، آن را از نشانههای خود ذکر کرده است: «خَلَقَ الْإِنْسان * عَلَّمَهُ الْبَیانَ».[2]
نطق، یکی از نشانههای عظمت پروردگار است و تمام علوم به وسیله زبان و بیان از نسلهای گذشته به نسل امروز منتقل شده است. با یک محاسبه ساده معلوم میشود که اگر زبان نبود، این ترقی و پیشرفتی که بشر امروز از نظر صنعت، اختراعات و اکتشافات کرده است حاصل نمیشد چون زبان وسیلهای ارتباطی و ابزار انتقال تفکر و اندیشه است. همچنین در امرِ تعلیم و تربیت که مهمترین مسئله زندگی بشر است نیز، زبان نقش مؤثری ایفا میکند