دانشآموخته حوزه علمیه قم و دانشجوی دکتری مدرسی معارف اسلامی.
10.22081/rt.2017.67845
چکیده
بیتردید مقدسترین حرمتها، حرمت خداوند است. دستورات و قوانین او تأمینکننده سعادت دنیا و آخرت بشر است. مخالفت با قوانین الهی، حرمت و قانونشکنی خداوند است؛ برایناساس اطاعت پروردگار رضایت او و بهشت را در پی دارد، همانگونه که مخالفت با دستورات خدا، موجب عذاب میشود: «تِلْک حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خَالِدینَ فِیهَا وَ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ وَ مَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَتَعَدَّ حُدُودَهُ یُدْخِلْهُ نَاراً خَالِداً فِیهَا وَ لَهُ عَذابٌ مُهین؛ اینها مرزهای الهی است و هر کس پیرو امر خدا و پیامبرش باشد [و حدود قوانین مقرّره او را محترم بشمرد] وی را در باغهایی از بهشت وارد میکند که همواره آب از زیر درختان آن جاری است و جاودانه در آن میمانند و این پیروزی بزرگی است و آنکس که نافرمانی خدا و پیامبرش کند و از مرزهای او تجاوز نماید، او را در آتش وارد میکند که جاودانه در آن خواهد ماند و برای او مجازات خوارکننده است».