استادیار پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
10.22081/rt.2025.73518.1534
چکیده
از اصول معاشرت اسلامی، مواسات است. مواسات، معادلی تکواژ در زبان فارسی ندارد، گرچه با مسامحه آن را به «کمک کردن و یاری دادن» معنا کردهاند.[1] برخی از واژهپژوهان گفتهاند: «مواسات، این است که انسان، دیگری را در آنچه روزیش شده است شریک و سهیم کند».[2]میتوان گفت مواسات به معنای «سهیم و شریک کردن دیگران در امکاناتی است که در اختیار داریم؛ در حد توان». مواسات میان برادران دینى، کمک و تأمین همه جانبه است؛ به گونهای که مؤمنان تا آنجا که در توان دارند، برادران ایمانى خویش را چون خود بنگرند و نیازهایشان را چون نیاز خود تأمین کنند.
[1]. ابوالقاسم محمود بن عمر زمخشری خوارزمی، مقدمة الأدب، ص232. [2]. عبدالله علی مهنا، لسان اللسان: تهذیب لسان العرب، ج1، ص30.
اسلامی (مدبّر), علی . (1404). مواسات در هنگامه بحران. فصلنامه ره توشه, 6(ویژه نامه روایت صادق با رویکرد قرآنی), 91-96. doi: 10.22081/rt.2025.73518.1534
MLA
اسلامی (مدبّر), علی . "مواسات در هنگامه بحران", فصلنامه ره توشه, 6, ویژه نامه روایت صادق با رویکرد قرآنی, 1404, 91-96. doi: 10.22081/rt.2025.73518.1534
HARVARD
اسلامی (مدبّر), علی. (1404). 'مواسات در هنگامه بحران', فصلنامه ره توشه, 6(ویژه نامه روایت صادق با رویکرد قرآنی), pp. 91-96. doi: 10.22081/rt.2025.73518.1534
CHICAGO
علی اسلامی (مدبّر), "مواسات در هنگامه بحران," فصلنامه ره توشه, 6 ویژه نامه روایت صادق با رویکرد قرآنی (1404): 91-96, doi: 10.22081/rt.2025.73518.1534
VANCOUVER
اسلامی (مدبّر), علی. مواسات در هنگامه بحران. فصلنامه ره توشه, 1404; 6(ویژه نامه روایت صادق با رویکرد قرآنی): 91-96. doi: 10.22081/rt.2025.73518.1534
)