استاد سطح عالی حوزه علمیه قم و مبلّغ نخبه دفتر تبلیغات اسلامی
10.22081/rt.2024.70295.1439
چکیده
از دیدگاه آیات، اسلام دین جهانی و فراگیر و برای هدایت همه مردم است: «إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرَى لِلْعَالَمِین؛[1] [قرآن] جز یادآوری برای جهانیان [چیز دیگری] نیست». حضرت فاطمه(س) هم در بخشی از خطبه جامع خویش دربارۀ عوامل جاودانگی قرآن می‌فرماید: «کِتابُ اللّهِ النّاطِقُ و الْقُرْآنُ الصّادِقُ وَ النُّورُ السّاطِعُ وَ الضِّیاءُ اللاّمِعُ؛ کتاب خداوند که گویا به حکم الهی است؛ صادق است و در او هیچ باطلی راه ندارد. نورش چنان تلألؤ می‌کند که فراگیر است. آن روشنی‌دهنده و درخشنده‌ای که خود نورانی است و تاریکی‌ها را از غیر خود می‌زداید». «بَیِّنَةٌ بَصائِرُهُ؛ حجت و برهان‌های قرآن آشکار است». «مُغْتَبِطَةٌ بِهِ أشْیاعُهُ؛[2] پیروان قرآن مورد غبطه و حسرت امّت‌های دیگرند».
نقش قرآن تا درین عالم نشست نقش‌های کاهن و پاپا شکست
فاش گویم آنچه در دل مضمر است این کتابی نیست چیزی دیگر است
چون بجان در رفت جان دیگر شود جان چو دیگر شد جهان دیگر شود
مثل حق پنهان و هم پیداست این زنده و پاینده و گویاست این[3]
این نوشتار در دو محور اصلی «راز جاودانگی قرآن» و «مکتب تفسیری حضرت زهرا(س)» سامان یافته است. [1]. تکویر: 22. [2]. احمد بن علی طبرسی، الإحتجاج على أهل اللجاج، ج 1، ص 99. [3]. اقبال لاهوری.
)