استاد سطح عالی حوزه علمیه قم و مبلغ نخبه دفتر تبلیغات اسلامی
10.22081/rt.2024.69287.1418
چکیده
حماسۀ عاشورا، صحنۀ تقابل انسانیت و اخلاق و ضداخلاق است. همان‌گونه که امام حسین(ع) و یاران گرامی‌اش معلمان اخلاق و اسوه‌های انسانیت هستند و به تمام اصول اخلاقی و انسانی به تمام معنا متعهدند، دشمنان‌شان هم در جنایت و حیوانیت و سبعیت گوی سبقت را از اقران ربوده‌اند. در یک کلام می‌توان گفت عاشورا، بهترین جلوه‌گاه خوبی‌ها و بدی‌هاست. در اردوگاه امام حسین(ع)، عصاره انسان‌های وارسته و بندگان صالح الهی جمع‌اند و در اردوگاه یزیدیان، تمام افراد خودفروخته و شیطان‌صفت صف کشیده‌اند. حضرت سیدالشهدا(ع) در ستایش از یاران خود فرمود: «فَإِنّی لا أعلَمُ لی أصحاباً أوفى ولا خَیراً مِن أصحابی»؛[1] نیز در معرفی یزیدیان در زیارت اربعین می‌خوانیم: «و قَدْ تَوازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیا وَ شَرى آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الاَوْکَسِ؛ و همدست شدند علیه آن حضرت، کسانی که دنیا فریب‌شان داد و فروختند آخرت‌شان را به بهای اندک و ناچیز».
سیاست‌مداران در حرکت‌های سیاسی به طور معمول برای افزودن به هواداران خود از ابزارهای مختلف استفاده می‌کنند تا بهره‌برداری‌های سیاسی کنند؛ اما امام حسین(ع) در حماسه عاشورا - با اینکه به‌شدت به نیروی انسانی نیاز داشتند - هرگز برای پیشبرد اهدافش ذره‌ای از اصول اخلاقی و موازین انسانی عدول نکرد؛ حتی بارها مخالفان و دشمنان سرسخت خود را به سوی رشد و هدایت و کرامت دعوت می‌کند و آنها را هم به پایبندی به اصول اخلاقی ترغیب می‌فرمود: «فَإِنْ تُجِیبُوا دَعْوَتِی وَ تُطِیعُوا أَمْرِی أَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشادِ؛[2] اگر به سخنم گوش دهید و از فرمانم اطاعت کنید، شما را به راه رشد و کمال راهنمایی خواهم کرد».
)