قرآن کریم، روایات و سیرۀ عملی معصومین(ع) اصلیترین منابع کشف نظر شارع مقدس درباره تکثیر یا تحدید نسل است که با دقت علمی در آیات قرآن و سخنان معصومین(ع) استنباط می‌شود.
از مجموع آیات، روایات و نکته‌ها استفاده می‌شود که شارع مقدس دربارۀ تکثیر اولاد در همۀ زمان‌ها اهتمام داشته‌اند و چنین نبوده است که این اهتمام ویژۀ زمانی باشد که مسلمانان اندک بوده‌اند؛ زیرا تعابیر واردشده در آیات، در جایگاه یک قضیۀ حقیقیه[1] و سیاست همیشگی دینی مطرح است. باید گفت مستفاد قطعی از آیات، روایات و همچنین قول و فعل و تقریر معصومین(ع) این است که تکثیر نسل، طریق صحیح حفظِ نسل بشر است؛ بنابراین حفظ نسل، مطلوب شارع و عقلاست، حتّى نسل حیوانات و گیاهان را هم باید حفظ کرد؛ چون دارای مصالحى هستند که خداوند آنها را آفریده است، چه رسد به انسان که اشرف و اکرم مخلوقات الهی است و به طریق اولی حفظ نسل و بقای او لازم عقلی و شرعی است.
[1]. در علم منطق اصطلاحی به نام قضیه وجود دارد که می‌گویند قضیه بر دو قسم است: قضیه خارجیه و قضیه حقیقیه. قضیه خارجیه با وجود اینکه کلی است، از اول یک مجموعه افراد محدود و معینی را در موضوع قضیه در نظر می‌گیرند و بعد حکم را برای آن مجموعه افراد در نظر گرفته‌شده بیان می‌کنند. اما قضیه حقیقیه حکم روی افراد نمی‌رود، بلکه روی یک عنوان کلی می‌رود؛ چون شما خاصیت را از این عنوان به دست آورده‌اید، می‌گویید «هرچه تحت این عنوان قرار بگیرد، حتماً دارای این خاصیت است».
)