دانش‌آموخته حوزه علمیه قم و پژوهشگر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
10.22081/rt.2024.68236.1397
چکیده
مفهوم حق در قرآن کریم پرشمار و در حوزه‌های معنایی گوناگون به کار رفته است. این واژه و مشتقات آن بیشتر از ۲۸۷ مرتبه در قرآن بیان شده است. در برابر این مفهوم، واژۀ باطل با مشتقات آن 36 مرتبه در قرآن کریم آمده است که از معانی مختلف آن پرده برمی‌دارند. بر اساس بیان آیات قرآن کریم، مصداق کامل و منشأ اصلی حق، خداوند است که در همه فرایندهای جهان هستی اثرگذار است و هرچه غیر از او خوانده شود، مصداق باطل است: «ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ؛[1] این بدان سبب است که خدا حق است و آنچه جز او به خدایى مى‌خوانند، باطل است و او بلندمرتبه و بزرگ است».
)