ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت و مهمانی الهی است و سفرۀ ضیافت الهی فراروی ما گسترده شده است. مسئله مهم، توجه به محتواهای این سفره الهی است. امام زین‌العابدین(ع) در شب‌های ماه رمضان بیشتر شب را به نماز می‌پرداخت و هنگام سحر دعای ابوحمزه را می‌خواند. به پیروی از امام سجاد(ع) مؤمنان خداجو نیز در دل شب با این مناجات و دعا با خدا سخن می‌گویند. ازآنجاکه دعای یاد‌شده را جناب ابوحمزه از امام سجاد(ع) نقل کرده است، به نام دعای ابی‌حمزه ثمالی مشهور شده است.[1] این دعا دربردارنده مفاهیمی مانند توحید، پیامبرشناسی، آخرت‌شناسی، دشواری‌های قبر و قیامت، سنگینی بار گناهان و لزوم اطاعت و پیروی از معصومان است.
[1]. ابوحمزه ثمالى که نامش «ثابت بن دینار» است، از یاران مورداعتماد امامان بزرگوار بوده است. بنا بر نقل عالم معروف علم رجال «نجاشى»، وى به محضر چهار تن از ائمّه، از امام سجّاد تا امام کاظم(ع) رسیده و از آنان روایت کرده است؛ همچنین از بهترین راویان شیعه و مورد اعتماد کامل علماى امامیّه است. امام صادق(ع) درباره وى فرمود: «ابوحمزه، در عصر خویش مانند سلمان است» (معجم رجال الحدیث، ج 4، ص 292). دعای ابوحمزه ثمالی را شیخ طوسی در مصباح المتهجّد، سیّد بن طاووس در اقبال، علاّمه مجلسى نیز در ج نودوپنجم بحار الانوار، و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان نقل کرده‌اند.
)