نذر برای امام حسین(ع) از جمله عباداتی است که به مسلمانان این امکان را می‌دهد تا هم‌زمان هم بعد توحیدی اعتقادات خود را تقویت کنند هم محبت و ولایت خود به اهل بیت(ع) را در روح و جان خود رشد دهند. افزون بر این مسلمانان با نذر در راه امام حسین(ع) و اهل‌بیت ایشان، به توسعه و رشد مجالس حسینی نیز کمک می‌کنند.
در تعریف نذر آمده است که انسان تصمیم بگیرد کار خیری را برای خدا به‌جا آورد یا کاری را که انجام‌ندادن آن بهتر است، برای خدا ترک کند.[1] نذر به مجرد نیت منعقد نمی‌شود و باید برای آن صیغه نذر خوانده شود؛ صیغۀ آن نیز عبارتی است که مفاد آن قرار‌دادن انجام یا ترک عمل بر عهده خود برای خداست؛ به این صورت که بگوید: «لِلّهِ عَلَیَّ اَن اَصُوم؛ برای خدا بر من است که روزه بگیرم». یا بگوید: «لله علیّ ان اترک ...؛ برای خدا بر من است که ... (فلان کار) را ترک کنم». ممکن است نذر با هر لفظ مترادف با «لله علیّ» نیز از هر زبانی منعقد شود؛ به‌ویژه برای کسی که زبان عربی را خوب نمی‌داند.[2]
[1]. سیدروح‌الله موسوی خمینی، توضیح المسائل، ج ۲، ص ۶۰۹.
[2]. همان، ص 124 ـ 125.
کاظمی, محمد حسین. (1402). نذر برای امام حسین(ع) و نقش آن در گسترش و رشد مجالس حسینی. فصلنامه ره توشه, 4(14), 45-54. doi: 10.22081/rt.2023.66780.1360
MLA
محمد حسین کاظمی. "نذر برای امام حسین(ع) و نقش آن در گسترش و رشد مجالس حسینی", فصلنامه ره توشه, 4, 14, 1402, 45-54. doi: 10.22081/rt.2023.66780.1360
HARVARD
کاظمی, محمد حسین. (1402). 'نذر برای امام حسین(ع) و نقش آن در گسترش و رشد مجالس حسینی', فصلنامه ره توشه, 4(14), pp. 45-54. doi: 10.22081/rt.2023.66780.1360
VANCOUVER
کاظمی, محمد حسین. نذر برای امام حسین(ع) و نقش آن در گسترش و رشد مجالس حسینی. فصلنامه ره توشه, 1402; 4(14): 45-54. doi: 10.22081/rt.2023.66780.1360
)