عنایات امام حسین(ع) به علما

به یقین قیام امام حسین(ع)، بزرگ‌ترین عنایت آن حضرت به تمام انسان‌های آزاده در طول تاریخ محسوب می‌شود؛ زیرا موجب هدایت معنوی و نجات آن‌ها از گمراهی شد و آن وجود مقدس در این راه، از تمام هستی‌اش گذشت؛ چنانکه امام صادق(ع) در زیارت اربعین فرمود: «وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیْرَةِ الضَّلَالَة؛^[1] حسین(ع) جانش را در راه تو بذل و ایثار کرد تا بندگان را از گمراهی نجات دهد». در این مسیر علماء بیش از دیگران به این نکته آگاهند و با توسل به آن حضرت(ع)، شاهد عنایات متقابل امام حسین(ع) بوده‌اند. از این‌رو یکی از نکات برجسته در سیره علمای شیعه و راز توفیق آنان، همین ارتباط بوده است. این بزرگان همواره در تمام امور علمی و عملی به در خانه حضرت سیدالشهدا(ع) می‌رفتند و با عنایت ویژه آن حضرت مواجه می‌شدند. آنان می‌دانستند که در زیارت حضرت سیدالشهدا(ع) چه برکاتی نهفته است؛ چنانکه محدث عظیم‌الشانِ جهان تشیع، جعفر بن محمد ابن‌قولویه; در کتاب شریف کامل الزیارات می‌نویسد: امام باقر(ع) فرمود: «لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ(ع) مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقا؛^[2] اگر مردم می‌دانستند که در زیارت قبر حضرت حسین بن علی(ع) چه فضل و ثوابی است (و چه عنایاتی به زائر کربلا می‌شود)، از هیجان شوق و ذوق جان می‌دادند». در این مقاله به نمونه‌هایی از عنایات حضرت سیدالشهدا(ع) به علماء را به نظاره می‌نشینیم.
 
[1]. علی بن موسی ابن‌طاووس، اقبال الاعمال، ج 2،  ص590.
[2]. جعفر بن محمد ابن‌قولویه قمى، کامل الزیارات،  ج 1، ص 142.