عنایات امام حسین(ع) به عزاداران و زائران

ای سایه‌ات فتاده به روی سرم حسین


 


معنای واقعی اصول الکرم حسین




لطفی که کرده‌ای تو به من مادرم نکرد


 


ای مهربان‌تر از پدر و مادرم حسین




یادم نمی‌رود که همه عزتم تویی


 


من پای سفرۀ تو شدم محترم حسین




سخن از عنایات، کرامات و الطاف حضرت اباعبدالله(ع) به دوست‌داران و زائران و پناهندگانش به گستردگی و وسعت عالم هستی مجال می‌خواهد؛ چراکه عنایات آن بزرگوار در همه زمان‌ها و مکان‌ها جاری و ساری بوده است و مردم همچنان به لطف و اراده حضرت پروردگار در ادامه تاریخ، شاهد عنایات و کرامات ایشان خواهند بود. رسول مکرم اسلام (ص) فرمود: «اَحَبَّ اللَّهُ مَنْ احَبَّ حُسَیْناً؛^[1] خداى متعال دوست دارد کسى که حسین را دوست داشته باشد».
وجود انواع سختی‌ها و موانع راه و مشکلات برای رسیدن به کمال و رشد واقعی در این عالم، نیاز مردم به کشتی نجات را روشن‌تر می‌نمایاند. به طور کلی اگر تمسک به کرامات و عنایات اولیای الهی نباشد، خطرات زیادی در راه رسیدن به مقصد حقیقی انسان را تهدید می‌کند.




طىّ این مرحله بى همرهى خضر مکن


 


ظلمات است بترس از خطر گمراهى




    به همین دلیل رسول گرامی اسلام (ص) فرمود: «اِنّ الحسین مصباح الهدی و سفینة النَّجاة؛^[2] همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است».
 
[1] . ابراهیم بن محمد جوینی، فرائد السمطین، ج 2، ص 129.
[2] .هاشم بحرانی، مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر، ج ‏4، ص 52. در منابع روایی دیگر آمده است: «إِنَّهُ لَمَکْتُوبٌ عَلَى یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِینَةُ نَجَاة»: در طرف راست عرش نوشته شده است: حسین چراغ هدایت و کشتى نجات است (امین‌الاسلام فضل بن حسن طبرسی، إعلام الورى، ص400).