سطح 4 حوزه علمیه قم و کارشناس ارشد مشاوره و روانشناسی.
10.22081/rt.2022.65056.1269
چکیده
هر انسانی چه در ارتباط با خود و چه در ارتباطات میان فردی و گروهی، دارای وظایفی است که باید آن وظایف را به درستی بشناسد و خود را در عمل به آنها ملزم بداند. از اینرو انسانهایی که در پی شناخت وظایف خود نیستند، از سوی جامعههایی که در آن زندگی میکنند؛ مورد توبیخ قرار میگیرند. پیروی از دین مانند هر مکتبی، وظایفی را بر دوش انسان میگذارد. از همینرو هر فرد مسلمان و جامعهای که اسلام را به عنوان دین خود برگزیدهاند، غیر از وظایفی که عقل به آن حکم میکند، وظایف دیگری نیز دارند که این وظایف با مراجعه به متون دینی اعم از قرآن کریم و متون حدیثی به دست میآید. این نوشتار به دنبال بیان وظایف مسلمانان از نگاه حضرت زهرا(س) است که میتوان آن را در خطبه فدکیه[1] و دیگر احادیثی که از ایشان به دست رسیده است، استخراج کرد.
هدف از شناخت این وظایف در گام اول و عمل به آنها در گام بعدی، جلوگیری از انحرافاتی است که ممکن است در جامعه اسلامی رخ دهد و آن فرد و جامعه را از مسیر هدایت دور کند. بر همین اساس، در این نوشتار به برخی از وظایفی که از احادیث حضرت زهرا(س) استخراج شده است، پرداخته میشود.
[1]. خطبه فدکیه، یکی از متون حدیثی بهجای مانده از حضرت فاطمه(س) است. این متن حدیثی، مربوط به خطبهای است که حضرت در مسجدالنبی(ص) و در میان انصار درباره ماجرای غصب خلافت بیان داشت. علامه مجلسی در کتاب گرانسنگ بحارالانوار، خطبه فدکیه را از جمله خطبههای مشهوری میداند که در کتابهای حدیثی و با سندهای گوناگون نقل شده است. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۲۹، ص ۲۱۵.
افشاری کرمانی, محمدحسین. (1401). وظایف مسلمانان از نگاه حضرت زهرا (سلام الله علیها). فصلنامه ره توشه, 3(شماره یازدهم و دوازدهم), 87-97. doi: 10.22081/rt.2022.65056.1269
MLA
محمدحسین افشاری کرمانی. "وظایف مسلمانان از نگاه حضرت زهرا (سلام الله علیها)", فصلنامه ره توشه, 3, شماره یازدهم و دوازدهم, 1401, 87-97. doi: 10.22081/rt.2022.65056.1269
HARVARD
افشاری کرمانی, محمدحسین. (1401). 'وظایف مسلمانان از نگاه حضرت زهرا (سلام الله علیها)', فصلنامه ره توشه, 3(شماره یازدهم و دوازدهم), pp. 87-97. doi: 10.22081/rt.2022.65056.1269
VANCOUVER
افشاری کرمانی, محمدحسین. وظایف مسلمانان از نگاه حضرت زهرا (سلام الله علیها). فصلنامه ره توشه, 1401; 3(شماره یازدهم و دوازدهم): 87-97. doi: 10.22081/rt.2022.65056.1269