اشک ریختن در مصیبت‌ها، همانند خندیدن در شادی‌ها، امری فطری و ابزاری کارآمد برای کاهش نگرانی و رهایی از احساسات منفی است که مانع بروز رفتارهای ناپسند می‌شود. افزون بر آرامش‌بخشی فطری، اگر گریستن مانند گریه و عزاداری بر مصیبت‌های امام حسین(ع) دارای جهت‌گیری اجتماعی یا سیاسی شود، در واقع به حرکت اجتماعی فراگیر و فریادی در برابر ستم و ستمگری و احیا عدالت تبدیل خواهد شد. یکی از راهکارهای عمق بخشیدن به این حرکت اجتماعی، توجه به پرسش‌ها و شبهات عزاداری و پاسخ دادن به آن‌هاست. نظر به اینکه مناطق مشترک کانون این پرسش‌هاست، پاسخ چند پرسش ارائه می‌شود.
مومنی اورعی, عبد الله. (1401). پاسخ به پرسش‌های مناطق مشترک. فصلنامه ره توشه, 3(شماره دهم ویژه مناطق مشترک), 55-65. doi: 10.22081/rt.2022.64331.1223
MLA
عبد الله مومنی اورعی. "پاسخ به پرسش‌های مناطق مشترک", فصلنامه ره توشه, 3, شماره دهم ویژه مناطق مشترک, 1401, 55-65. doi: 10.22081/rt.2022.64331.1223
HARVARD
مومنی اورعی, عبد الله. (1401). 'پاسخ به پرسش‌های مناطق مشترک', فصلنامه ره توشه, 3(شماره دهم ویژه مناطق مشترک), pp. 55-65. doi: 10.22081/rt.2022.64331.1223
VANCOUVER
مومنی اورعی, عبد الله. پاسخ به پرسش‌های مناطق مشترک. فصلنامه ره توشه, 1401; 3(شماره دهم ویژه مناطق مشترک): 55-65. doi: 10.22081/rt.2022.64331.1223
)