امروزه «معنا درمانی» یکی از روشهای مهم پیدا کردن راهکار صحیح مواجهه با مشکلات و گرفتاریهای زندگی، است. امام سجادیه ع در کتاب شریف صحیفه سجادیه، با تصویری معناشناختی از گرفتاریها، در نگاهی جامع آثار گرفتاریهای دنیوی را در سه بعد بینشی، گرایشی و رفتاری، ترسیم میکنند. در بعد بینشی، مشکلات و گرفتاریها، نگاه توحیدی او را ایجاد و تقویت میکند. در بعد گرایشات و عواطف، گرایش او را از دل بستن به دستیاری دیگران کم میکند. در بعد رفتاری، او را در مسیر رشد حرکت میدهد. این مقاله با روش کمی و کتابخانهای به بررسی این سه بعد در صحیفه سجادیه پرداخته است. هدف این مقاله، ارایه منظورمه آثار گرفتاریها از منظر امام سجاد ع و تبیین جایگاه معنادرمانی بیان آثار گرفتاریهاست. منبع محوری این مقاله صحیفه سجادیه است؛ زیرا مهمترین منبع برداشت نگاه امام سجاد، بلکه نگاه اسلام به این مسئله است؛ زیرا تنها منبع موجود است که خود امام معصوم ع آن را بیان و جمعآوری کرده است.