پیامدهای دلبستگی به دنیا در کلام و سیره امام حسین علیه اسلام

از منظر اسلام آنچه خدا در زمین آفریده برای استفادۀ انسان است: " هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً"؛ اما آنچه موجب فساد انسان و در نتیجه شقاوت دائمی و گمراهی او میشود، علاقه و دلبستگی به دنیا و ترجیح دادن آن بر آخرت است: بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا؛ وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ وَ أَبْقَى؛ ولی شما زندگی دنیا را مقدم میدارید، درحالی که آخرت بهتر و پایدارتر است. روایات زیادی هم تأکید میکنند که حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة . قرآن کریم در هشداری به مومنان میفرماید: " یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَ لاَ أَوْلاَدُکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ‌؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند! و کسانی که چنین کنند، زیانکارانند!". امام حسین علیه السلام در صبح عاشورا فرمود:
"عِبادَ اللَّهَ‌ اتَّقُوا اللَّهَ‌ وَ کُونُوا مِن الدُّنْیا عَلى حَذَرٍ، فَاِنَّ‌ الدُّنْیا لَوْ بَقِیَتْ‌ عَلى احَدٍ اوْ بَقِىَ‌ عَلَیْها احَدٌ لَکانَتِ‌ الْاَنْبِیاءُ احَقَّ‌ بِالْبَقاءِ وَ اوْلى بِالرِّضا وَ ارْضى بِالْقَضاءِ غَیْرُ ان اللّهَ‌ خَلَق الدُّنْیا لِلْفَناءِ فَجَدیُدها بالٍ‌ وَ نَعیمُها مُضْمَحِلٌّ‌ وَ سُرُورُها مُکْفَهِرٌّ وَ الْمَنْزِلُ‌ تَلْعَةٌ‌ وَ الدّارُ قَلْعَةٌ‌. فَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ‌ خَیْرَ الزّادِ التَّقْوى‌؛