در این گفتار به معرفی کوتاهی از برخی یاران امام حسین(ع) در کربلا و درس‌های مهمی که از مکتب این بزرگان می‌توانیم فرا بگیریم، خواهیم پرداخت.
یاران حضرت ابا عبدالله(ع) در یک نگاه کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند؛
1ـ بنی‌هاشم: برادران، فرزندان، برادرزادگان و سایر منسوبین؛ مثل حضرت زین‌العابدین(ع)، حضرت عباس‌بن‌علی(ع)، حضرت زینب کبری عقیلۀالبشر(س)، حضرت علی‌اکبر(ع)، حضرت قاسم‌بن‌الحسن(ع)، حضرت حسن مثنی جد سادات طباطبائی عالم و حضرت مسلم‌بن‌عقیل که این بزرگوار را معرفی خواهیم کرد، که هر کدام مکتبی از تربیت و انسان‌سازی را دایر کردند و در این گفتار مورد نظر ما نمی‌باشند.
2ـ غیر بنی‌هاشم از یاران باوفای آن امام عظیم الشأن که به تأیید امام(ع)، یارانی باوفاتر از آنان وجود ندارد. از میان این عده به معرفی نه نفر می‌پردازیم: هانی‌بن‌‌عروه، قیس‌بن‌مصهّر صیداوی، حبیب‌بن‌مظاهر اسدی، مسلم‌بن‌عوسجه، حر‌بن‌یزید ریاحی، زهیر‌بن‌قین، سعید‌بن‌عبدالله حنفی، عمرو‌بن‌قرظۀ انصاری، عمرو‌بن‌جناده که با معرفی جناب مسلم‌بن‌عقیل ده برنامۀ مفید، تشکیل می‌شود.
)