یکی از موضوعات اساسی که نقش مهمی در بهبود بحران‌های روحی انسان در جامعه امروزی دارد، تحقق زمینه‌های آرامش و آسایش روانی است. از جمله عواملی که می‌تواند به‌خوبی این هدف را تأمین کند، رضایتمندی قلبی از وضعیت زندگی و مثبت‌نگری منطقی به وقایع پیرامون خویش است. بدیهی است، باورهای دینی همچون اعتقاد به مقدّرات الهی و صبر در برابر مشکلات، می‌تواند سطح رضامندی انسان از زندگانی را به طور چشمگیری افزایش دهد و در عمل، به درمان بیماری‌های روحی و روانی بینجامد و آرامش حقیقی را برای او به ارمغان بیاورد؛ چه اینکه نشانه مؤمنان راستین آن است که از سرچشمه «رضا» می‌نوشند و در پرتو عبودیت و معنویت، پروردگار نیز از آنان راضی گشته، مصداق آیه «رَضِیَ اللّهُ عَنهُم وَرَضُوا عَنه»[1] شده‌اند.
متأسفانه، سبک زندگی انسان معاصر، نگرش مادی او به دنیا را تقویت نموده و منفی‌نگری و نارضایتی او از داشته‌ها، به بروز اضطراب‌های روحی منجر شده، ناشکری و ناشکیبایی جای خود را به سپاس از نعمت‌های خداوند و صبر در برابر سختی‌ها داده است.
در این نوشتار، به بررسی عوامل زمینه‌ساز رضایتمندی از زندگی می‌پردازیم.
[1]. مجادله، آیه 22: «خداوند از ایشان رضایت دارد و آنان نیز از خداوند راضی‌اند.»
)