امام حسن(ع) فرمود: «[الشُّجاعَةُ] مُوَافَقَةُ الْأقْرَانِ وَالصَّبْرُ عِنْدَ الطِّعَان؛[1] [شجاعت، یعنی] پایدارى در میادین نبرد، و دلیرى هنگام پیشامدهای ناگوار.»
متأسفانه برخی میپندارند که شجاعت امام حسن مجتبی(ع) کمتر از امامان دیگر بود و در میدان نبرد، شهامت و شجاعت لازم را نداشت و به همین جهت، از جنگ فاصله گرفت و زمام امور را به معاویه سپرد. این تصور، پنداری است باطل یا اینکه گوینده آن، از روی غرض‌ورزی به این سخن دامن میزند. در این نوشتار، به گونهای مختصر در پی آن هستیم که نادرستی چنین پنداری را روشن نماییم.
در آغاز، لازم است چیستی شجاعت و اهمیت و نشانه‌های آن بررسی شود.
)