نام حسین بن علی علیه الصلاة و السلام، نام عجیبی است. وقتی از لحاظ عاطفی نگاه می‌کنید، می‌بینید خصوصیت اسم آن امام در بین مسلمین با معرفت، این است که دل‌ها را مثل مغناطیس و کهربا به خود جذب می‌کند.
البته در بین مسلمین کسانی هستند که این حالت را ندارد و در حقیقت، از معرفت به امام حسین بی‌بهره‌اند. از طرفی کسانی هم هستند که جزو شیعیان این خانواده محسوب نمی‌شوند؛ اما در میان آن‌ها بسیاری هستند که اسم حسین علیه السلام، اشکشان را جاری می‌سازد و دلشان را منقلب می‌کند.
خدای متعال، در نام امام حسین اثری قرار داده است که وقتی اسم او آورده شود، بر دل و جان ما ملت ایران و دیگر ملت‌های شیعه، یک حالت معنوی حاکم می‌شود. این، آن معنای عاطفی آن ذات و وجود مقدس است. از اول هم در بین اصحاب بصیرت، همین طور بوده است. در خانه‌ی نبی اکرم علیه و آله آلاف الصلاة و السلام و امیر المومنین علیه الصلاة و السلام و در محیط زندگی این بزرگواران هم ـ آن طوری که انسان از روایات و تاریخ و اخبار و آثار می‌فهمد ـ این وجود عزیز، خصوصیتی داشته و مورد محبت و عشق ورزیدن بوده است. امروز هم، همین گونه است.
)