دعا

دعا جوهر اعتراف به عبودیت بنده در مقابل خدای سبحان می‌باشد. که فرموده:Gیَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ[1]F؛ ای مردم شما (همگی) نیازمند به خدا هستید، تنها خدا هست که بی نیاز و شایسته ستایش است. انسانی که در پرتو تعالیم قرآنی به این حقیقت دست یافت که فقیر است و هر چه دارد مانند عاریه ای است که در اختیار او است چه بهتر که به دستورات الهی عمل کند تا از عذاب نافرمانی در امن باشد. خدا بشر را به دعا کردن امر کرده است. در آیه 60 سوره مومن می‌فرماید: Gادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْF؛ مرا بخوانید تا اجابتتان بکنم. حال با مراجعه به آیه فوق در مقابل امر خدا قرار داریم و وظیفه بنده است که اطاعت امر مولا را بکند.



.[1] فاطر، آیه 15.