چرا برای امام حسین ع گریه و عزاداری می‌کنیم؟
داستان چیست؟
اگر انسان عواطف انسانی خود را از دست نداده باشد، اشک و شادی حالت روحی او را نشان می‌دهد.
اشک، زبان دل است.
گریه‌کردن، گاهی اعتراض به یک جنایت است.
نوحه‌سرایی، گاهی زنده نگه‌داشتن یاد یک مظلومیت و افشای چهرۀ یک ظالم است.
حادثة عاشورا که در سال 61 هجری در کربلا اتفاق افتاد، یکی از بزرگ‌ترین جنایت‌های بشری دربارۀ گروهی از پاک‌ترین و فداکارترین انسان‌ها بود، آن هم از سوی کسانی که خود را پاک و صالح می‌دانستند؛ اما برای حفظ قدرت خود دست به یک «قتل عام» زدند و فرزند پیامبر خدا(ص) را همراه برادران، فرزندان و یارانش کشتند؛ حتی از کشتن کودک شش‌ماهه هم که تشنه بود و بی‌تاب، چشم نپوشیدند.
)