وجود آموزه‌های اخلاقیِ برگرفته از جریان زلال وحی و سنت، از امتیازهای دین اسلام است که اعضای جامعه با به کارگیری آن‌ها در حیات فردی و اجتماعی خود، می‌توانند مسیر سعادت و کمال را طی نمایند. التزام اعضای جامعه به اخلاق، اصلی‌ترین عامل کنترل درونی جامعه است که از بروز مفاسد و انحراف‌های اجتماعی جلوگیری می‌کند و در برابر آن، سست شدن پایه‌های اخلاق، موجب به هم ریختن نظام اجتماعی و گسترش مفاسد اخلاقی می‌شود. نظام اداری هر جامعه، از جمله سازمان‌ها و نهادها، عهده‌دار انجام وظایفی در زمینه‌های عمومی، خدماتی، فنی، علمی و مانند آن هستند و امروزه در کشورهای مختلف، حجم عظیمی از اعضای جامعه را در خود جای داده و بخش قابل توجهی از وقت شاغلان، در تعامل با سایر اعضا سپری می‌شود. از این رو، لازم است نسبت به ارتقای آگاهی‌های آنان، به‌ویژه در زمینه آموزه‌ها و تعهدات اخلاقی آن‌ها اقدام شایسته انجام پذیرد.
)