مادرشدن برای زن، همانند غنچه‌دادن برای گل و میوه‌دادن برای درخت است؛ نمادی است از خلقت و قدرت لایزال الهی؛ جلوه‌ای است از جلوه‌های الهی و تجلّی روشنی است از صفات پاک خداوندی. ازاین‌رو، مادربودن، از قداست برخوردار است و شایسته تکریم. مادر، یعنی جلوه‌گاه صبر و حلم، پناهگاه و مأمن، معلم ایثار و گذشت و مظهر شفقت و رحمت. در فرهنگ اسلامی، مادربودن، با صفاتی مثبت همراه است؛ درحالی‌که در فرهنگ و فلسفه غربی، به‌خصوص مکتب فمینیسم، در تلاش هستند اقتضائات طبیعی زن را زیر سؤال ببرند و بکوشند خود را به دنیای مردانه وارد نمایند. آنان می‌پندارند که دنیای موجود زنان، ساخته و پرداخته مردان است و این مردان بودند که اقتضائاتی چون: جنسیت، مادرشدن یا مربی‌بودن را بر عهده زنان نهادند!
در این نوشتار، بر آنیم با تکیه بر آیات و روایات اسلامی، به ویژگی‌ها و نقش‌های مادری که بارقه‌ای است از صفات الهی، بپردازیم تا جایگاه و منزلت زن در نظام خلقت الهی روشن‌تر شود.
)