زنان و مُدگرایی

در سرشت آدمی، حس «کمال‌جویی» نهفته است. بنابراین آدمی به پیروی از انسان‌هایی تمایل دارد که در مقام «الگو» درجه‌های بالاتری از «کمال» را دارند. اساس «الگو‌گزینی»، ارزش‌های درونی فرد است که «کمال» را برای آدمی تعریف می‌کند. این کمال می‌تواند کمال معنوی، جمال ظاهری وباطنی باشد. بنابراین اُلگو می‌تواند یک اسوۀ دینی یا یک هنرپیشه و... باشد.
کمال باطنی، مُنافی جمال ظاهری نیست؛ چون زیبایی‌دوستی و آراستگی، بخشی از فطرت کمال‌جوی آدمی است؛ اما افراط در اُلگو‌گیری از افراد بعضاً مشهوری که در اموری، مانند نوع لباس، آرایش مو ...«اُلگو» و«مُد» اِنگاشته می‌شود، آدمی را از توجه به ارتقای درونی و کمال انسانی بازمی‌دارد و مُنافی هدفِ متعالیِ خلقتِ وارزش های انسان است. این امر که با عنوان «مُدگرایی افراطی» یا« مُدپرستی» یاد می‌شود، پیامدهای منفی فردی، خانوادگی و اجتماعی فراوانی دارد.
این مقاله که می‌کوشد موضوع مدگرایی زنان را واکاوی کند، در محورهای ذیل سامان یافته است: