احکام اسلام، تابع مصالح و مفاسد واقعی است و پیروی از دستورات خداوند و اهلبیت، تأمینکننده سعادت و کامیابی است و نافرمانی ایشان، موجب بدبختی و ناکامی. از نظر اسلام، کارهایی که مفسده و ضرر بسیار دارند، حرام اعلام شده و آنچه دارای مفسده و ضرر کمتر باشد، مکروه شمرده است و چیزهایی که در سعادت انسان نقش اساسی دارند، واجب دانسته شده و اموری که نقش کمتری در این زمینه داشته باشند، مستحب هستند. بنابراین، سعادت و شقاوت دنیوی و اخروی انسان، به میزان پایبندی او به احکام الهی بستگی دارد و در واقع، رفتار آدمی سرنوشت او را میسازد. در عصر حاضر، با وجود گسترش رسانهها و سرعت فوقالعاده انتقال مفاهیم، اما نافرمانی خداوند خیلی عادی شده است و گاهی دیده میشود که مسلمانان خداباور نیز بهراحتی مرتکب گناه میشوند. آنچه میتواند انسان را از گناه بازدارد و در عصر فناوری، او را از آسیب غفلت و گمراهی مصونیت بخشید، آگاهی و شناخت از پیامدهای دنیوی و اخروی گناه است. در این نوشتار، آثار فردی و دنیوى گناه را از نگاه قرآن بررسی مینمایم.